Wednesday, October 1, 2014

කමටහන

මෝඩ ඇල ළඟ ඇසතු බෝ රුක 
විජිනිපත් දහසක් සලාගෙන
සෙත් පිරිත් විසිකරයි සුළඟට 
සෙත් පතා දුක් විඳින නුවරට 

වර්ණ ටොපි චොකලට් කොළ සිඹින 
ප්ලාස්ටික් පොලිතීන් ලෙවකන 
තෙල් මන්ඩි කළු මඩ මිදී ගිය 
උදම් රළ දැක උදම් වෙන ඇළ 


මැද පන්තියේ හදවතක් මෙන්  
පිම්බෙමින් නලියන මෝඩ ඇළ 


ඉරේ ගිනි අඟුරක් වැටෙන විට 
තම හිසට තම පොත පමණමය 
බියේ සිලි සිලි බෑග පතුලින් 
සිහින කැබලිව බිම වැටෙන සඳ 
උණු තාර කකියයි පතුල් යට 
මේ දෙපා සෝඩි ටිකිරිද ?

ඇදුනු මරුවැල පැකිල බිම හුන 
විසුල එළවලු අතින් අහුලන 
මහළු මවකගෙ පයට පෑගෙන 
බිඳුණු විදුරු කැබලි දිළිසෙන 

බලු වසුරු රන් පයින් පාගන 
සෙමෙන් බොළඳව පෙම උරා බොන 
පෙම්වතුන් මන නුවණ කවි කල 
චිත්‍රපට දැන්වීම් පුවරුව 

ධූලි වැකි ලොතරැයි පතක් උඩ 
කඳුළු බිඳුවක් දිලිසෙමින් ඇත 
වාශ්පව අහසට නගින්නට 
ලඟා වනතුරු තාපාංකය 

නුවර දොර මග සෙනග ගැවසෙන - මෙ කවි කැබලි හමු වීය මෙමට 
නොවැටහෙයි ඉන් කවි තනන්නට - එකින් එක අමුණා හුයෙන් හුය 
තබා යමි එය ඇසතු රුක මුල - නොසැලකිල්ලට නොපෑගෙන්නට

සුදුසු ලෙස පහදනා සිතැතිව - දිනක පැමිණෙන බෝසතකු හට