Tuesday, June 17, 2014

මතක සුවඳක්

පුන් සඳ නැගෙන දිනකදී දොර ලඟට        වෙලා 
හිටියා නොවෙද මම ඔබ හට තුරුළු          වෙලා 
අද තනි වෙලා නෑ කව්රුත් සෙනෙහෙ      වෙලා 
තෙමෙනව දෙනෙත් ඔබෙ සුවඳක් මහද    වෙලා 

කෙලෙසද   කියන්නේ ඔබ අද නැහැ        කියලා 
ඇහෙනවා   වගේ දැනෙනව හඬ කන්         පුරලා 
මගේ බුදු අම්මෙ එදවස මෙන් පාර               බලා 
ඉන්නකො කඩුල්ලේ මම එන්නම්             දුවලා 

මා හට නොනිමි සෙනෙහස පුදකර             දීලා 
ඔබ හිනැහුනා නෙතු කඳුළැලි                පිසදාලා 
කාලය ගෙවී ලෝදම් ළඟ පරල                 වෙලා 
ඔබ නික්මුනා ඔබෙ හුරතලි                  හැරදාලා 


නිමන්තිකා 

No comments:

Post a Comment