Saturday, June 14, 2014

නුඹේ මතකය

පාළුව පිරුණු හැන්දෑවකඇටඹ       ගහේ 
උලමා කෑගසනු කුටියට හොඳට      ඇහේ 
පිටගං යන්න යනවලු උඹ ලබන       මහේ 
ඇසුයෙමි පුවත කඳුළක් ඇහැ බිමට   ඉහේ

නුඹ රුව නිතර මා දෙනුවන් අතර         එතී 
කොහොමද මකාලන්නේ මට පුදුම       හිතී 
නුඹේ කටහඬට හුරුවූ මගෙ සවන්      පෙතී 
වෙන කිසි හඬක් සමගින් එක් නොවනු ඇතී  

නිමන්තිකා 

No comments:

Post a Comment