Tuesday, June 10, 2014

කිරිලි වලප

                           දිවියම එපා වී මට කලකිරුණු          රැයේ 
                           උලමා ඉකිබිඳුම කුටියට හොඳට      ඇහේ 
                           මා සැක කරනවලු දෙවිඳුන් හද දෙවොලේ 
                           ඇසුවෙමි කටුක වදනින් හද රුහිරු පෙරේ 

                           ඔබ මා පුවත් තතු හඳුනයි හැමට            වඩා 
                           එපමණි මෙමා දන්නේ අසරණය         මෙමා 
                           දෙනෙතින් වැගිරෙනා උණු ලේ කඳුළු  මෙදා 
                           තතු හෙළිකරයි රැක ගත් ආලය රුහිරු   පුරා 

                           නොකලෙමි කිසිදු වරදක් ඔබ තලනු     නියා 
                           අදහනු බැරිය පෙම්බර සිත ඔබද           කියා 
                           මුවගින් තෙපලු රළු පාරෝස් වදන්        නිසා 
                           වෑහෙයි කඳුළු දෙනයන බැමි ඉවුරු       කඩා

                          සුනුවිසුණුය මා කැදැලෙහි සතුට              මෙදා 
                          වැළපෙයි කිරිල්ලී දුක වාවනු නොහෙනු   නිසා 
                          කෙලෙසද කුරිරු මෙතරම් මගෙ හිමි        සමිඳා 
                          පැණයකි පැලුණු හද පතුලේ තිබුනි            අරා 

                           ඉගිලී පියඹ ආවත් පෙර සෙනෙහෙ        පුදා 
                           ඇය සීතලය නිහඬය නිසසලය            මෙදා 
                           තුඩඟට තබා තුඩගින් කිතිකැවුව             මුදා 
                           ඇය සැතපෙයි නැත හැලහොල්මනක්  මෙදා 

                           ගලා ගියා නෙතගින් වැහි කඳුළු          ලෙසා 
                           අයැදියි සමාවක් නිසසල දේහයම         අරා 
                           අසනු මැනවි පෙම්බර හිමි සඳුනි          මෙදා 
                           පමා වුවද ඔබ නිවැරදි පෙමයි                සදා



                           නිමන්තිකා 

No comments:

Post a Comment