මැදියම් රැයේ සිහිලැල් සඳවතිය මෙනී
මගේ ලොව සැනහු හැටි ඇති මතකයේ රැඳී
සැඟවී ගියත් අත්තම්මා මගෙන් මිදී
ඔබෙ ගුණ වයන්නට මට සප්තකය මදී
නිමක් නොමැති ලෙස පෑවේ මට පෙම්මා
අම්මෙක් උනා මගෙ ලෝකෙට අත්තම්මා
සඳත් බැබළෙමින් දොරකඩ වෙත එන්නා
මගෙ හිත හඬයි යැද ඔබෙ උණුහුම නිම්මා
මහමෙර තරම් දුක් කරදර පැමිණි විට
හිස අතගගා නිරතුරු දුන් සැනසීම
ගිරිහිස වගේ සංවරකම ඉවසීම
යශෝදරා නුඹ අම්මේ මගේ ලොවට
කඳුළු කැවෙන මගෙ මේ නෙතු යුග දැකලා
අත්තම්මේ එනවද ඉනි වැට පැනලා
සමන් වැලට උඩින් ඇවිත් ගෙට එබිලා
ඇවිදින් හිනැහෙන්න මගෙ හිස අතගාලා
නිමන්තිකා
:)
:(
:))
:((
=))
=D>
:D
:P
:-O
:-?
:-SS
:-f
d(
:-*
b-(
h-(
g-)
5-p
y-)
c-)
s-)
d-)
w-)
:-h
:X
No comments:
Post a Comment